مقایسۀ اثربخشی انواع مداخلات شناختی ـ حرکتی بر تعادل پویای زنان سالمند

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسۀ اثربخشی انواع مداخلات شناختی ـ حرکتی بر تعادل پویای زنان سالمند بود. روش پژوهشحاضر، نیمه‌تجربیبودهو باطرحپیش‌آزمون ـ ‌پس‌آزمونانجامشده است. بدین‌منظور، 40 نفر از زنان سالمند (‌با دامنۀ سنی 60 تا 75 سال) در این پژوهششرکت نمودند و به‌‌صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. شایان‌ذکر است که تمام گروه‌هابه‌مدت 15 جلسه و به‌شکل پنج روز در هفته بر‌اساس پروتکل‌های تعیین‌شده تمرین کردند. تعادل پویای آزمودنی‌ها، قبل و بعد از دورۀ تمرینی‌ با استفاده از مقیاس تعادل برگ ارزیابی گردید. داده‌های پژوهش نیز با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که تمرینات ذهنی، خودگویی و ترکیبی (ذهنی ـ خودگویی) بر تعادل تأثیرگذار می‌باشد (0.05>P)،اما بین عملکرد تعادلی گروه‌های تمرینی ذهنی، خودگویی و ترکیبی تفاوت معناداری وجود ندارد (P >0.05) .بر‌اساس یافته‌های پژوهش حاضر دریافت می‌شود که کاربرد تمرینات ذهنی، خودگویی و ترکیبی ممکن است از طریقافزایش عملکردهای عصبی ـ شناختی، در بهبود عملکرد تعادلی تأثیرگذار باشد؛زیرا، افت عملکردهای عصبی ـ شناختی مرتبط با سن در زمین‌خوردن افراد سالمند نقش دارد.